Ksiądz Marian Dumała

Urodził się 13 czerwca 1923 roku w Będzinie. W wieku pięciu lat umarła mu matka.

W 1937 roku ukończył Szkołę Powszechną w Goworowie, nieopodal Ostrołęki. W 1928 roku, wieku 15 lat wstąpił do polskiej armii. Grał tam na klarnecie oraz na skrzypcach w orkiestrze przy oficerskiej szkole piechoty. Rok później wybuchła druga wojna światowa. Brał udział w walkach pod Garwolinem. Z jego oddziału przeżył tylko on i jeszcze jeden kolega. Niemcy skazali go na karę śmierci, ale w dosłownie ostatnich sekundach egzekucję odwołano. Młody polski żołnierz trafił do niewoli. Podczas pędzenia go przez niemieckich żołnierzy jeden z przyglądających się temu folksdojczów uprosił (wraz ze swymi córkami), aby wypuścili Dumałę. Udało się… W łachmanach wracał do rodzinnych stron, do miejscowości Gaworów pod Ostrołęką. Działał w Armii Krajowej, był odpowiedzialny za roznoszenie prasy i korespondencji podziemnej. Gdy został złapany, udało mu się wyskoczyć z pociągu i uciec. Potem znów został aresztowany i wywieziony do Lotaryngii, gdzie musiał pracować u niemieckiego osadnika.

Gdy alianci zaczęli opanowywać kolejne tereny, Dumała został przeniesiony do obozu pracy w Helensburgu, gdzie kopał okopy znajdujące się blisko frontu. Wkrótce potem polscy żołnierze przekroczyli linię frontu. Był uwolniony. Po rekonwalescencji wysłano go do Szkocji na przeszkolenie wojskowe. Po tym przeszkoleniu przydzielono go do osobistej ochrony głównej kwatery naczelnego wodza wojsk polskich w Folkirk, generała Borutę Spiechowicza. Następnie Dumała został przydzielony do osobistej ochrony generała Stanisława Maczka.

13 grudnia 1949 uzyskał angielską maturę w wojskowej szkole w Bodney. Potem poszedł do angielskiego liceum pod patronatem Uniwersytetu Londyńskiego. Miał zostać lekarzem, ale zrezygnował z tego i postanowił zostać księdzem. Studiował w Rzymie. Nie mógł wrócić do Polski, ponieważ pozbawiono go obywatelstwa.

28 października 1956 roku przyjął święcenia kapłańskie. Udało mu się wrócić do Polski za wstawiennictwem kardynała Wyszyńskiego. SB i UB nie dopatrzyło się tym razem nic w jego życiorysie, bo wiedzieli o Dumale tyle, że jest to kapłan, emigrant z Rzymu.

W 1977 roku został nominowany na proboszcza w parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w Gidlach. 1 lipca 2001 roku przybył do parafii pod wezwaniem Św. Jadwigi Królowej w Radomsku. Tam też spędził emeryturę. Zmarł 21 lutego 2008 roku.