Opublikowane przezPoniżej prezentuję wiersz pochodzącego z Radomska Marka Andrzeja Dębskiego. Wiersz ten poświęcony jest Wigilii Bożego Narodzenia.
By Przykuta (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC BY-SA 2.5-2.0-1.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5-2.0-1.0)], via Wikimedia Commons
Polska Wigilia
Pamiętasz?
Pierwszej gwiazdki migotanie,
Biały obrus z sianem,
Matki pośpieszne krzątanie,
Z niecierpliwym kolędy czekaniem.
Pamiętasz?
Ojca z białym opłatkiem,
Ciepło matczynych dłoni,
Łez szczęścia ścieranych ukradkiem,
I daleki dzwonek kuligowych koni.
Pamiętasz?
Puste miejsce przy skromnym stole,
Temu, co los dał, dole i niedole,
Aż serce Twoje znów usłyszy,
Kolędę „Wśród nocnej ciszy…”
A potem zaraz znajome nutki,
„Oj, maluśki, maluśki, maluśki…”
Zapach choinki w wacianym puchu,
Świat zastygły w szczęśliwym bezruchu.
I znowu tak bliskie kolędy dźwięki,
„Jezus malusieńki leży wśród stajenki…”
Szczęśliwych chwil, zamazane znaki,
Jak serc naszych poplątane szlaki.
Pamiętasz?
Wujka, co z łagrów Syberii,
Do Polski przez błota Lenino,
Dziadka z kazamatów Berii,
I czerwonych maków Cassino
„Cicha noc, święta noc…”
Ktoś znane podaje słowa,
Jak wielka ich moc?
Cichnie rozmowa.
Dziś nam tylko pamięć pozostała,
Dzieciństwa obrazów perełki,
Zima mogiły puchem przysypała,
I tylko słyszę tych kolęd dźwięki
„Pójdźmy wszyscy do stajenki,
Do Jezusa i Panienki…”
Jak ciepło matczynej ręki.
Pamiętasz?
