Zbigniew Dłubak

Urodził się 26 kwietnia 1921 roku w Radomsku. Był polskim teoretykiem sztuki, malarzem, fotografem, członkiem grupy Permafo i współtwórcą galerii o tej samej nazwie.

Zdjęcie pochodzi z archiwum Muzeum Sztuki w Łodzi

Uczęszczał do liceum im. Lelewela w Warszawie. W czasie drugiej wojny światowej był żołnierzem Gwardii Ludowej, a już jako cywil w czasie powstania warszawskiego (1944 r.) został aresztowany i wywieziony do obozu w Mauthausen. Co ciekawe, swoją pierwszą wystawę zorganizował na pryczy w baraku obozowym. W czasie niewoli organizował krótkie pokazy artystyczne. Po wojnie pracował w wojsku. W 1950 roku wyrzucono go z pracy, wtedy też zajął się zarabianiem pieniędzy wykorzystując swoje artystyczne talenty.

W latach 1947–1949 był członkiem Klubu Młodych Artystów i Naukowców. Współpracował z galeriami: Krzywe Koło, Współczesna, Mała Galeria, Labirynt, Zamek, Remont, Permafo, Foto-Medium-Art. W 1955 roku razem z Marianem Boguszem i Kajetanem Sosnowskim założył Grupę 55. W 1947 roku zainteresował się szerzej fotografią. Swoje pierwsze prace zrobił podczas pobytu w sanatorium w Otwocku w tymże roku. Od 1948 roku należał do Związku Polskich Artystów Fotografików, pełniąc m.in. funkcję prezesa oraz przewodniczącego Rady Artystycznej.

W latach 1953–1972 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Fotografia”. Wykładał w Wyższej Szkole Filmowej i Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1966–1975). Wraz z Mariuszem Łukawskim, Jarosławem Kudajem i Mirosławem Woźnicą, założył „Seminarium Warszawskie”, grupę młodych artystów pracujących nad teorią sztuki (1975–1982). W 1972 roku otrzymał Stypendium Kościuszkowskie w Nowym Jorku. Od 1982 roku mieszkał w Meudon pod Paryżem.

Na jego dorobek składają się m.in. cykle obrazów: Wojna, Macierzyństwo, Amonity, Antropolity, Movens, Systemy, oraz cykle fotografii: Egzystencje, Gestykulacje. Brał udział w stu kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, ma na koniec także ponad pięćdziesiąt wystaw indywidualnych.

Był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, m.in. Nagrodą Prezesa Rady Ministrów I stopnia (1979), Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych, Nagrodą im. Katarzyny Kobro (2001).

Zmarł 21 sierpnia 2005 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 10A-8-4).