Zofia Kossuth-Lorecowa

Była znaną graficzką, tkaczką, batikarką i projektantką kilimów (tkanin dekoracyjnych). Urodziła się 20 maja 1890 roku w Radomsku. Jej rodzina pochodziła jednak z Węgier.

Uczyła się na pensji Cecylii Plater-Zyberk w Warszawie, a następnie w gimnazjum w Kielcach. Tam uczestniczyła w strajku szkolnym w 1905 roku. Studiowała na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Co ciekawe była jednocześnie studentką botaniki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1911 wyszła za mąż na Zygmunta Loreca. W 1912 i 1913 roku w dodatku artystycznym do miesięcznika „Sfinks” ukazały się jej pierwsze prace graficzne. Były to rysunki oraz winiety. Zofia Kossuth-Lorecowa tworzyła także papiery listowe, nuty, nekrologi, nalepki. W 1913 roku brała udział w Krajowej Wystawie Kilimów Dawnych i Współczesnych we Lwowie, a w 1915 miała wystawę w Krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po 1917 roku powróciła na uczelnię i ukończyła przerwane studia. Należała do stowarzyszenia Warsztaty Krakowskie (1915-1918), gdzie tworzyła projekty kilimów i batiki. Razem z mężem tworzyli także ekslibrisy. Twórczość Zofii Kossuth-Lorecowej charakteryzowała delikatna kreska oraz mnogość motywów roślinnych o układach symetrycznych.

Była członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec”. Małżeństwo Loreców pełniło funkcje komisarzy podatkowych Polskiego Skarbu Wojskowego oraz agitowało za wstępowaniem do organizowanych oddziałów strzeleckich. Po ogłoszeniu mobilizacji Lorecowie dostali przydział do Polskiej Intendentury Wojskowej. Po wyjściu pierwszych oddziałów zbrojnych razem pełnili funkcję kurierów przenoszących instrukcje Komendy Głównej oraz ulotki Komisji Skonfederowanych Stronnictw Narodowych. 30 lipca 1914 roku Zofia Kossuth-Lorecowa zgłosiła się do oddziału strzeleckiego, ale po powstaniu Naczelnego Komitetu Narodowego została przydzielona do biblioteki.

Zmarła 14 lutego 1922 roku w Warszawie w wieku zaledwie 32 lat, nieco wcześniej (30 stycznia) urodziła syna Jana. Już po śmierci, w 1922 roku jej prace obiciowe zostały nagrodzone w konkursie ogłoszonym przez firmy Z. Szczerbiński i B. Herce. W 1925 roku jej prace (przede wszystkim batiki) uczestniczyły w polskiej ekspozycji na Wystawie Paryskiej. Zdobyły tam siedem nagród. Warto wiedzieć, ze prace Zofii Kossuth-Lorecowej znajdowały się w zbiorach Departamentu Sztuki Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.