Biskup Franciszek Antoni Kobielski

Franciszek Antoni Kobielski herbu Poraj urodził się 20 października 1679 roku w Dmeninie. Był synem Mikołaja Stanisława, łowczego rawskiego i Teresy Jelita Tarnowskiej.

Portret biskupa Franciszka Antoniego Kobielskiego, pędzla nieznanego malarza polskiego z drugiej połowy XVIII wieku

Był krewnym i protegowanym prymasa Stanisława Szembeka, stronnika Sasów. Zawdzięczał mu karierę duchowną. Najpierw kształcił się u pijarów, a później pod opieką Szembeka. Został wyświęcony 27 lutego 1706 roku, a 3 kwietnia 1706 roku został prezbiterem. Był kanonikiem łowickim, gnieźnieńskim i włocławskim. 23 lipca 1725 roku został sufraganem kujawskim i biskupem tytularnym Antaeopolis. W 1736 roku został prekonizowany na biskupstwo kamienieckie (do 1739 roku), a w 1739 na łuckie (do 1755 roku). Był kanclerzem królowej Marii Józefy, prepozytem krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1717-1749, kanonikiem krakowskiej kapituły katedralnej prebendy Krzeszowska w latach 1708-1717, kanonikiem kieleckiej kapituły kolegiackiej prebendy Amanuszewska w latach 1705-1711, dziekanem kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w latach 1717-1744.

11 sierpnia 1733 roku na placu Zamkowym w Warszawie wygłosił mowę pogrzebową przed transportem zwłok Sobieskich i Augusta II do Krakowa. W diecezji łuckiej podjął akcję nawracania Żydów, z nikłym jednak skutkiem. 10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską. W 1744 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.

Zmarł 17 stycznia 1755 toku w Janowie Podlaskim i został pochowany w podziemiach tamtejszej kolegiaty.