Andrzej Iwicki, znany też jako Jan Bogatko

Jego właściwe nazwisko to Paprzyca-Iwicki, ale w późniejszym czasie używał także pseudonimu, o czym w dalszej części tekstu. Urodził się 26 sierpnia 1947 roku w Sieradzu jako syn Feliksa Iwickiego (cenionego w Radomsku doktora – ordynatora oddziału zakaźnego) i Sylwii Iwickiej ze Śniadowskich.

W 1965 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Radomsku i następnie wyjechał z naszego miasta do Warszawy. Dwukrotnie był relegowany z Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i studiów tam nie ukończył. Powodem relegowania była jego działalność opozycyjna. Po raz pierwszy aresztowano go w kwietniu 1968 roku w związku z wydarzeniami marcowymi. Przetrzymywano go w Pałacu Mostowskich, Centralnym Więzieniu Śledczym na ul. Rakowieckiej w Warszawie oraz w tajemniczym i niezbadanym dotąd specjalnym areszcie śledczym Ministerstwa Spraw wewnętrznych w Grodzisku Mazowieckim, które było przeznaczone dla więźniów z wyrokami śmierci. Jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie – magister prawa i administracji.

Miał zakaz wykonywania zawodu prawnika, mimo, że ukończył odpowiednie studia. Nie dopuszczono go do pracy na uczelni. Utrzymywał się z redagowania na zamówienie prac magisterskich i doktorskich. Był redaktorem związkowego dziennika „Głos Pracy” w Warszawie, autorem licznych reportaży społecznych.

W 1978 roku zdecydował się na nielegalne opuszczenie naszego kraju celem udania się na Zachód. Takie to były czasy, że akurat w tym konkretnym przypadku było to jedyne rozwiązanie na przedostanie się poza granice. W Republice Federalnej Niemiec uzyskał azyl polityczny. Był długoletnim korespondentem Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa w Bonn. Występował tam pod pseudonimem Jan Bogatko. Był redaktorem radia Deutschlandfunk w Kolonii, następnie radia Deutsche Welle w Bonn. Jako Jan Bogatko był korespondentem niemieckim Radia Wnet. Był współinicjatorem i współzałożycielem Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego, organizacji społeczno-kulturalnej pod patronatem marszałka Sejmu RP, Bronisława Komorowskiego. Był współinicjatorem i współzałożycielem fundacji Przyjaciele Konstytucji 3 Maja, Fiat Lux. Był prezydentem Fundacji Fiat Lux.

Żonaty, ma dwoje dzieci.