Kościół w Gidlach w wierszu słynnej Marii Dąbrowskiej

Maria Dąbrowska, autorka znanej powieści „Noce i dnie” napisała ponad 100 lat temu wiersz o kościele w Gidlach. Utwór ten pochodzi z czasów jej młodości i razem z innymi tego typu stanowi ciekawy przyczynek do genezy pisarstwa Dąbrowskiej, która opowiadania i powieści zaczęła pisać na dobre w latach 20.

Maria Dąbrowska, ok. 1914 r., wtedy właśnie napisała wiersz o kościele w Gidlach. Zdjęcie pochodzi z: Marian Fuks. Pierwszy fotoreporter II RP, Dom Spotkań z Historią, Warszawa 2017, s. 38

Kościółek w Gidlach

Czy jesteś, księże, przy ołtarzu,
szepczący w kielich,
czy nie ma ciebie tutaj wcale,
są tu anieli.
Sam Bóg się tutaj kołysze
w gałęziach dębu starego
przy tym kościele stojącego
na wieku uschniętego.
Czy leżą tu wielcy i święci,
czy mali i grzechem pokalani,
przez ciebie, księże, tu przyjęci
i pochowani – 
święte są ręce tych cieśli,
co w Bożym doprawdy natchnieniu
te zręby wznieśli.
I choć zamknięte drzwi na głucho
i nie spowiadasz, księże, nikogo
w ciekawe ucho – 
I nie odprawia się przemiana krwi –
Zachodnie słońce napełnia swoją czerwienią
to wnętrze czarne jak kir
i wtedy czyni się mir
dębu starego i nieba złotego
z Bogiem Najwyższym
i przechodzącym człowiekiem najlichszym.

Podpis pod wierszem:

kiedy to w 1914 r. jechałam przez Gidle (w pobliżu Radomska) do M.
kościółek XV/XVI w.

Kościół Św. Marii Magdaleny w Gidlach. Narodowe Archiwum Cyfrowe, 3/131/0/-/233

Wiersz jest przedrukiem z czasopisma „Twórczość” (nr 7, 1974 r., s. 5-6). Dziękuję za udostępnienie p. Michałowi Flaszy.