Kościół Św. Ducha i dom szpitalny w Radomsku

Obiekty te już nie istnieją. Nie wiadomo także kiedy dokładnie powstały. Faktem jest jednak, że funkcjonowały już w XIV wieku.

Kościół

Arcybiskup Jan Łaski (żył w latach 1456-1531) w 1524 roku zatwierdził fundację szpitala przykościelnego. Zastrzegł przy tym, że prawo prezenty ma należeć do miejscowego proboszcza, prokonsula i konsulów miasta. Ponadto Łaski ustalił, że nabożeństwo w kościele Św. Ducha ma się kończyć przed rozpoczęciem sumy w kościele parafialnym Św. Lamberta. Przełożony kościoła Św. Ducha był jednocześnie altarzystą w kościele Św. Lamberta.

W 1734 roku dach kościoła wymagał naprawy. Stan budynku pogarszał się coraz bardziej. W późniejszych latach kościół podupadł, a nawet w czasie wojny przeznaczono go na magazyn. Zasoby pieniężne kościoła zostały włączone do dochodów kościoła Św. Lamberta.

Szpital

Pierwotny szpital spłonął w 1782 roku i nie został już odbudowany. W 1820 lub 1821 roku wybudowano nowy szpital dla ubogich. Był to budynek drewniany, posiadał dwie izby, komorę i kuchenkę. W środku znajdowały się dwa ceglane piece. Budynek miał cztery okna. Potrzeby medyczne mieszkańców Radomska były coraz większe, dlatego też w latach 1837-1839 wybudowano nowy szpital, który jeszcze do niedawna funkcjonował przy ul. Wyszyńskiego.

W 1842 roku, gdy funkcjonował już nowy szpital, stary przekształcono na Główny Dom Schronienia Św. Ducha. W 1857 roku miał on 20 miejsc, a w 1878 już tylko 16. Przez pewien czas jedno z pomieszczeń przeznaczono nawet na więzienie detencyjne, czyli areszt. Dzięki temu można było nieco zwiększyć skromne dochody szpitala.

Kościół i szpital św. Ducha znajdował się w okolicy obecnej ulicy Reymonta. Nie ma po nich śladu, nawet tabliczki pamiątkowej.