Opublikowane przezJózef Burda urodził się 23 marca 1905 roku w miejscowości Swory, w powiecie Biała Podlaska. W 1924 roku ukończył seminarium nauczycielskie, a potem przez cztery lata kształcił się w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 9 w Berezie Kartuskiej (przemianowanej później na Batalion Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 9). W 1928 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel, ale dość szybko z niej zrezygnował. W 1930 roku wstąpił do nowicjatu dominikanów w Krakowie, a 6 sierpnia 1931 roku złożył pierwsze śluby zakonne. W dniu 29 czerwca 1936 roku we Lwowie otrzymał z rąk księdza biskupa Eugeniusza Baziaka święcenia kapłańskie. Do wybuchu drugiej wojny światowej pracował jako katecheta w Czortkowie. Potem przebywał w Lublinie i Jarosławiu. Ze względu, że w Jarosławiu pojawił się nowy przełożony, któremu Ojciec Józef Burda nie chciał podlegać (nie znam szczegółów), poprosił o przeniesienie. Od 4 listopada 1943 roku Ojciec Burda przebywał w Podkamieniu na Podolu, w województwie tarnopolskim.
Był on tam świadkiem tragicznych wydarzeń, mających miejsce między 12 a 16 marca 1944 roku. Wówczas zginęło tam między 400 a 600 osób, zamordowanych przez pododdział wojskowy UPA przy pomocy 4 pułku policji SS. Ofiary będące ludnością polską ukrywały się na terenie klasztoru Dominikanów przed oddziałami UPA oraz podburzonym przez nacjonalistów ukraińskim chłopstwem. Dzięki ofiarności Ojca Jóżefa Burdy uratowano obraz Matki Boskiej Podkamieńskiej. Ojciec Burda przewiózł go w 1946 roku do Polski i obecnie znajduje się on w kościele Ojców Dominikanów we Wrocławiu.
Fotografia wykonana prawdopodobnie w Czortkowie. Wśród ministrantów ojciec Józef Burda i brat Andrzej Bojakowski (w czarnym szkaplerzu). Źródło: https://ipn.gov.pl/ftp/wystawy/powstanczy_zryw_w_czortkowie/ipn_wstep.html
Po tragicznych wydarzeniach Ojciec Burda przeniósł się do Krzemieńca. Zachorował tam na tyfus plamisty. Potem udał się do Lwowa, został skierowany do Żółkwi, gdzie był ostatnim przeorem tamtejszego klasztoru, aż do wysiedlenia, które nastąpiło 29 czerwca 1946 roku. Gdy zakonnicy opuszczali ten klasztor, wywieźli ze sobą część wyposażenia klasztoru i kościoła oraz szczątki pochowanej tam fundatorki Teofili Sobieskiej i jej syna Marka (matki i brata króla Jana III Sobieskiego). Szczątki te zostały złożone w podziemiach kaplicy Matki Bożej Różańcowej obok kościoła Dominikanów w Krakowie. Po wojnie Ojciec Burda pracował w klasztorze w Gdańsku. 26 października 1949 roku został aresztowany z powodu nieprawomyślnej treści kazań misyjnych głoszonych w kościele św. Michała w Warszawie i ponad trzy lata spędził w więzieniu. Został zwolniony przedterminowo i powrócił do Gdańska. Następnie służył w klasztorach w Poznaniu, Jarosławiu, Borku Starym (jako przełożony), w Gidlach i w klasztorze św. Jacka w Warszawie. Tam zmarł 1 listopada 1978 roku.
Ojciec Józef Burda jest autorem kilku artykułów w „Róży Duchownej”.
Czy może ktoś z Czytelników dysponuje fotografią Ojca Jóżefa Burdy z czasów gidelskich?
Kartka ze słowami O. Józefa Burdy z czasów jego posługi w Gidlach
