Dwór w Ciężkowicach

Ciężkowice to wieś w gminie Gidle. Znajduje się tam dwór z drugiej połowy XIX wieku. Pierwotnie był on własnością Tomasza Buczyńskiego.

Zespół dworski jest wpisany do rejestru zabytków pod nr rej.: 526/91 z 18 czerwca 1991 roku. Budynek ma powierzchnię 910 m², otaczający go park ma 18 000 m², a cała działka 30 000 m². Dwór posiada styl neoklasycystyczny, jest jednopiętrowy, w środku znajduje się 11 pokoi. W oczy rzuca się charakterystyczna ośmioboczna wieżyczka. W budynku znajdują się także piwnice z łukowatymi stropami. Obok dworku jest także stodoła oraz budynek gospodarczy.

Każdy kto ma „nieco” oszczędności może kupić sobie ten dwór na własność. Cena którą znalazłem w jednym z serwisów sprzedających nieruchomości w kwietniu 2018 roku opiewała wówczas na 1 700 000 zł. Przy ogłoszeniu znalazłem fotografię starego dokumentu, który opisuje obiekt. Nie wiem co to za dokument, ale był pisany na maszynie, więc raczej nie pochodzi z ostatnich lat. Poniżej przytaczam jego treść:

Dwór pochodzący z 2 poł. XIX w., murowany, podpiwniczony, składający się z korpusu i dwóch skrzydeł. Korpus i skrzydło zachodnie parterowe, z wysokim przyziemiem. Skrzydło wschodnie dwukondygnacyjne z przylegającą od strony południowej trzykondygnacjową wieżą. W elewacji wschodniej na osi środkowej pozorny ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem. Okna parteru zamknięte łukiem pełnym. Elewacja ta i ściany szczytowe pozostałych skrzydeł ozdobione lizenami i archiwoltami. Wieża trzykondygnacjowa, ośmiokątna, ozdobiona gzymsem kordonowym między 2 i 3 kondygnacją. Nad drzwiami wieży trójkątny fronton, taki sam nad przeciwległym oknem. W trzeciej kondygnacji wieża ozdobiona ślepymi oknami i arkaturą. Nakryta dachem namiotowym. Pozostałe części budynku mają cechy dwuspadowe, kryte papą, częściowo blachą.

Wspomniany wcześniej Tomasz Buczyński (urodzony w 1863 roku) był nie tylko właścicielem dworu, ale również dobrą duszą Ciężkowic. Przyczynił się on do rozwoju wsi i pomagał jej mieszkańcom. Wygłaszał dla nich pogadanki na temat rolnictwa, historii, zdrowia oraz higieny, zapraszał do wioski wielu słynnych śpiewaków i artystów. Wspomagał młode talenty oraz pokrywał koszty studiów zdolnych, ale biednych ludzi. W 1907 roku władze rosyjskie sprzeciwiły się jego wykładom. Buczyński zapłacił wówczas naczelnikowi łapówkę, by bez przeszkód kontynuować swoją działalność. Już w wolnej Polsce, po 1918 roku Buczyński zakupił kinematograf, by uatrakcyjnić pogadanki. Niestety, później z powodu zadłużenia dwór zlicytowano. Wykupił go syn lokaja. Zapewnił Tomaszowi Buczyńskiemu dom i dożywotnią opiekę. Dziedzic zmarł w sierpniu 1941 roku, oficjalnie – z powodu choroby serca, chociaż inne opowieści mówią o tym, że może za tym kryć się kryminalna zagadka.

W następnych latach dwór zmieniał właścicieli. W 1957 roku urządzono w wieży kaplicę, a w jednej z głównych sal przedszkole. Potem przez wiele lat budynek popadał w ruinę. Teraz powoli odzyskuje dawną świetność. Dziś teren jest monitorowany, o czym informuje tabliczka przed wjazdem od strony drogi. Widać, że ktoś dba o to miejsce.