Jugokioski w radomszczańskim krajobrazie

Rzecz będzie o tym, na co nie zwracamy zapewne uwagi, a jednak ma to wartość co najmniej symboliczną. W artykule tym chciałbym napisać kilka słów o tzw. jugokioskach, czyli jugosłowiańskiej produkcji kioskach typu K67.

Pierwsza tego typu plastikowa budka została zaprojektowana przez jugosławiańskiego (dziś należałoby uściślić: słoweńskiego) architekta Sašę Mächtiga w 1966 roku. Wkrótce potem jugokioski opanowały niemalże cały świat. W Polsce pojawiły się na przełomie lat 80. i 90., kiedy kapitalizm zawitał nad Wisłę. Ich zaletą była lekkość i łatwość rozbudowy o kolejne moduły. Niemożliwe jest teraz oszacowanie ile jugokiosków było kiedykolwiek w Polsce, ale stanowiły one stały element miejskiego krajobrazu, także radomszczańskiego. Wydawać by się mogło, że to po prostu zwykłe budki do sprzedawania gazet, zniczy albo zapiekanek. Okazuje się jednak, że od jakiegoś czasu interesują się nimi – w kontekście architektonicznym oraz kulturowym – liczni artyści oraz fundacje zajmujące się przestrzenią miejską. To mało powiedziane – jugokiosk znalazł się nawet w nowojorskim Museum of Modern Art!

Dziś w Radomsku znalazłem osiem jugokiosków (w tym aż siedem pod Nowym Cmentarzem), ale wiem, że było ich znacznie więcej. A może ktoś jeszcze wie, gdzie w Radomsku stoją?

Bar Karolinka przy ul. Reymonta. Kwiecień 2020 r., fot. Paweł Dudek

Przed wejściem na Nowy Cmentarz od ulicy Wyszyńskiego. Kwiecień 2020 r., fot. Paweł Dudek

Kolejne dwa przed wejściem na Nowy Cmentarz od ulicy Wyszyńskiego. Kwiecień 2020 r., fot. Paweł Dudek

Przed wejściem na Nowy Cmentarz od ulicy Jagiellońskiej. Kwiecień 2020 r., fot. Paweł Dudek

I jeszcze dwa przed wejściem na Nowy Cmentarz od ulicy Jagiellońskiej. Kwiecień 2020 r., fot. Paweł Dudek

2256 razy oglądano od początku 1 razy oglądano dzisiaj